Choroba nowotworowa dotyka nie tylko osoby, która usłyszała diagnozę. Zmienia życie całych rodzin. Partnerów, rodziców, dzieci, przyjaciół. Nagle stają się opiekunami – emocjonalnymi i fizycznymi – często z dnia na dzień, bez przygotowania.
W centrum uwagi jest pacjent – i słusznie. Ale emocje osoby wspierającej również są ważne.
Opiekun też czuje. I też ma prawo.
Często słyszymy: „Nie mam prawa narzekać, to nie ja jestem chory/a.”
Tymczasem stres, przemęczenie, frustracja czy poczucie winy to naturalne reakcje opiekuna. Nie są oznaką egoizmu, ale ludzką odpowiedzią na przeciążenie.
Osoby towarzyszące chorym często:
- spychają własne potrzeby na dalszy plan,
- przejmują obowiązki i nie mają kiedy odpocząć,
- czują się bezsilne, nie wiedząc, jak pomóc,
- przeżywają lęk o przyszłość, samotność, żal.
Wspieranie kogoś nie oznacza rezygnacji z siebie. Jeśli mamy dbać o innych, musimy nauczyć się też dbać o siebie.
Edukacja emocjonalna to także nauka stawiania granic i proszenia o pomoc
Nie jesteśmy stworzeni do radzenia sobie ze wszystkim sami. Mówienie „potrzebuję wsparcia” to nie słabość – to odpowiedzialność. Czasem rozmowa, warsztat, grupa wsparcia potrafią odmienić sposób, w jaki przeżywamy sytuację, która z pozoru wydaje się nie do udźwignięcia.
W projekcie „Razem Mocniejsi” tworzymy przestrzeń także dla bliskich osób chorujących – bo wiemy, że oni też potrzebują zrozumienia, obecności i możliwości wypowiedzenia własnych emocji.
Jeśli jesteś obok – to wystarczy. Ale Ty też zasługujesz na troskę.
“Projekt został sfinansowany ze środków Dotacji Fundacji DKMS”
#RazemMocniejsi#FundacjaOdzyskajZdrowie#razemmocniejsi#FundacjaDKMS#DotacjaFundacjiDKMS#LCPLublin#OdzyskajZdrowieLubelskie Centrum Psychoonkologii